வழமைக்குள் வராத வர்ணங்கள்..

அண்மித்ததாய் தெரியும்
வெகு தொலைவில்
இறுதியாக
சூரியன் பூமியை நோக்கும்
மங்கலான பார்வையில்
சிறிய படகுகள்
கரியனவாய்..
கடைசி நேரச் சூரியனைத்
தாண்டும்,

சின்னச் சின்னதாய்
நான் உன்னிற்
சேட்டை விட்ட
தும்மல் நிகழ்வெல்லாம்
என் மனசை வாட்டுகிற
விம்மல் நிகழ்வாக
விஸ்ரூபம் எடுக்கையிலே
உன்னிதயம் என்னுள்
அதிரும்..

உனக்குப் பிடிக்கும்
அந்தப் ’பச்சை நீலம்’
வானமெங்கும்
தேடிப் பார்க்கிறேன்
வருவதே இல்லை!
ஆனால்
எனக்குப் பிடிக்கும்
அந்தச் சிவப்பு
சூரிய மரணத்தின் போதுவரும்
வழமை போலத்தான்
இப்பவும்..