தொன்மைத் தீ..

தொன்மை உலைக்களத்தின் ஓரத்தில்

முன்னோர் நெருப்பின் நினைவு

இன்னும் என் விரல்களில் துடிக்கிறது

ஒவ்வொரு பொறியிலும் ஒரு கதை

தொன்று நிலைத்த இரும்பின் மௌனம்

உலைக்களத்து நெருப்பில் உருகி

புதிய வடிவம் பெறும் நொடியில்

புதைந்து கிடந்த காலம் விழித்தது

துருவும் காற்றில் துடிக்கும் சுடரில்

துருத்தியின் மூச்சில் துள்ளும் தீயில்

கறுப்பு இரும்பின் கனவுகள் கரைந்து

செந்நிற ஊற்றாய் செழித்து வழிந்தன

எத்தனை தலைமுறை எத்தனை கைகள்

இந்த நெருப்பை ஏந்தி வந்தன

குளிர்காலக் காலைப் பனியில் நடுங்கி

குடிசையின் அடுப்பில் குடியேறியது

மூதாதையரின் முதல் கண்டுபிடிப்பு

மனிதக் கைகளின் முதல் ஆயுதம்

காடுகளை வெட்டி கனவுகள் விதைத்த

காலத்தின் முதல் வெளிச்சம்

சமவெளிக் குடியிருப்பில் சமைந்த

முதல் உணவின் மணம் இன்னும்

புகையின் நினைவில் படர்கிறது - அதன்

சாம்பலில் புதைந்த சரித்திரம் பேசுகிறது

பண்டைய பயிர்களின் பச்சை நினைவில்

பருவம் தவறாமல் பாய்ந்தெழுந்த

வெப்பத்தின் விதைகள் வேர்விட்டு

விளைந்த விடியல்கள் விரிகின்றன

கல்லில் தீப்பொறி கண்டெடுத்த நாளின்

கணநேர வியப்பில் கண்விழித்த

மனித இனத்தின் முதற் கனவு

மண்ணில் வேரூன்றி மரமாய் வளர்ந்தது

அடுப்பங்கரையில் அமர்ந்து கேட்ட

பழங்கதைகளின் பரம்பரை மரபில்

நெருப்பின் நாவில் நீண்ட நினைவில்

நிகழ்காலம் நெய்யப்படுகிறது

இப்போதும் உலைக்களத்தின் ஓரத்தில்

இளைஞன் ஒருவன் நின்று

முன்னோர் விட்டுச் சென்ற

தீயின் கதையைத் தொடர்கிறான்..