வானிலே மின்னும் மேகம் வழிகளில் நிழலைத் தந்து
கானலாய்க் கரைந்து போகும் காட்சியைக் கண்டு நின்றேன்
தேனெனத் திரண்ட வாழ்வும் திசையெலாம் சிதறிப் போக
ஞானமே துணையாய்க் கொண்டு நான்மறை உணர்ந்து நின்றேன்
-
பூவிதழ் சிதறும் போதும் புனலிடை மிதக்கும் போதும்
காவியம் படைக்கும் வண்ணம் கவிதையாய் மலர்ந்த போதும்
ஆவியின் பயணம் தன்னில் அழகெலாம் கனவே யென்று
மேவிய பொழுதி னாலே மெய்யுணர் வெய்தி னேனே
-
காதலென் றெழுந்த போதும் கனவெனத் தோன்றும் போதும்
ஓதிய கலைகள் யாவும் உணர்வினில் தேய்ந்த போதும்
சோதனை முடிவில் கண்ட துணிபெலாம் பொய்யே யென்று
தீதறப் புரிந்து கொண்டேன் திக்குகள் பட்ட தாலே
-
மண்ணிலே விதைத்த நீரும் மலரெனப் பூத்த வானும்
கண்ணினால் காணும் யாவும் கருத்தினில் தேய்ந்து போகப்
பண்ணிசை பாடி நின்ற பறவையும் காலம் என்னும்
வெண்ணிலா வெளியில் நின்று வீழ்ந்திடும் நேரம் கண்டேன்
-
நேற்றென வந்த தெல்லாம் நினைவிடை மறைந்து போக
ஆற்றலாய் நின்ற யாவும் அலைகடல் நுரையாய்க் காண
தோற்றமும் ஒளியும் கொண்ட தூயவெண் பிறையும் கூட
மாற்றமே உலக மென்னும் மறைபொருள் உணர்த்திற் றன்றே
No comments:
Post a Comment