நிலத்தின் நினைவுகள்..

இன்று காலை நான் எழுந்தபோது

என் நிலம் வேறொருவனின் கைகளில்

கருகிய விதைகளாய் உதிர்ந்து கொண்டிருந்தது

பழைய நாட்காட்டிகளில் குறித்த நாட்கள் போல

என் நண்பர்கள் ஒவ்வொருவராய் மறைந்து போனார்கள்

-

அவர்களின் கண்களில் நான் கண்ட கனவுகள்

இப்போது துப்பாக்கிக் குழல்களில் உறங்குகின்றன

வெறுமையின் நிழல்கள் வளர்ந்து

பெருங்காடுகளாய் என் நினைவுகளை மூடுகின்றன

-

ஒவ்வொரு மாலையிலும் 

புதிய கல்லறைகள் முளைக்கின்றன

பழைய போராட்டங்களின் தழும்புகள்

இன்னும் குணமாகவில்லை

காலம் என்கிற கரையான்

எங்கள் வரலாற்றை மெல்ல மெல்ல அரிக்கிறது

-

ஆனால் இந்த மண்

தன் குருதியை மறக்கவில்லை

ஒவ்வொரு விதையிலும்

பழைய போராட்டங்களின் நினைவுகள்

புதிய வேர்களாய் முளைக்கின்றன

-

எங்கள் வீதிகளில் அறம் இறந்து கிடக்கிறது

இன்னும் மீந்திருக்கும் 

அதன் சாட்சிகள் நாங்கள்

காலத்தின் கையில் கரைந்து போகும்

எங்கள் காலடித் தடங்களில்

இன்னொரு தலைமுறை

தன் கதையைத் தேடுகிறது..