Wednesday, 26 February 2025

பிரமை வழிச்சுருள்..

வாழ்வென்பது ஒரு நூலகம்

நமக்கும் நமக்கு முன்னும் பின்னும்

வாழ்ந்தவர்களின் கனவுகளை

அதன் நூல்களில் நாம் வாசிக்கிறோம்

-

என்னோடு ஒன்றாய்ப் படித்தவர்கள்

தொடர்பற்றுப் போனார்கள்

பயணத்தில் எதேச்சையாய்

சந்தித்தவர்கள் நண்பராகிறார்கள்

காதலித்தவள்

நீர்மேல் எழுத்தாய் மறைந்தாள்

முன்னறிமுகமில்லாதவள் நெருக்கமானாள்

-

அனைத்தும் முன்குறிக்கப்பட்டதோ

அல்லது தற்செயலின் விளையாட்டோ?

மாபெரும் கண்ணாடி பிரமைவழிச் சுருளில்

நாம் அனைவரும் தொலைந்தவர்களே

-

ஒவ்வொரு சந்திப்பும் பிரிவும்

எல்லையற்ற நூல்களில்

ஏற்கனவே எழுதப்பட்ட வரிகள்

நாம் வாசிப்பவர்கள் மட்டுந்தானா?

-

நினைவென்பது மற்றொரு கனவு

நிகழ்காலமும் மற்றொரு மாயை

ஒன்றை விட்டு மற்றொன்றுக்கு

நாம் நடக்கும் பாதை வெறும் நிழல்

-

உண்மையெனக் கருதுபவை அனைத்தும்

மறையும்போது தான் அறிகிறோம்

வாழ்வென்பது ஒரு கனவின் கனவு

அதில் காண்பதெல்லாம்

அந்தக் கனவின் நினைவுகள்..

Saturday, 22 February 2025

நிலத்தின் நினைவுகள்..

இன்று காலை நான் எழுந்தபோது
என் நிலம் வேறொருவனின் கைகளில்
கருகிய விதைகளாய் உதிர்ந்து கொண்டிருந்தது
பழைய நாட்காட்டிகளில் குறித்த நாட்கள் போல
என் நண்பர்கள் ஒவ்வொருவராய் மறைந்து போனார்கள்
-
அவர்களின் கண்களில் நான் கண்ட கனவுகள்
இப்போது துப்பாக்கிக் குழல்களில் உறங்குகின்றன
வெறுமையின் நிழல்கள் வளர்ந்து
பெருங்காடுகளாய் என் நினைவுகளை மூடுகின்றன
-
ஒவ்வொரு மாலையிலும் 
புதிய கல்லறைகள் முளைக்கின்றன
பழைய போராட்டங்களின் தழும்புகள்
இன்னும் குணமாகவில்லை
காலம் என்கிற கரையான்
எங்கள் வரலாற்றை மெல்ல மெல்ல அரிக்கிறது
-
ஆனால் இந்த மண்
தன் குருதியை மறக்கவில்லை
ஒவ்வொரு விதையிலும்
பழைய போராட்டங்களின் நினைவுகள்
புதிய வேர்களாய் முளைக்கின்றன
-
எங்கள் வீதிகளில் அறம் இறந்து கிடக்கிறது
இன்னும் மீந்திருக்கும் 
அதன் சாட்சிகள் நாங்கள்
காலத்தின் கையில் கரைந்து போகும்
எங்கள் காலடித் தடங்களில்
இன்னொரு தலைமுறை
தன் கதையைத் தேடுகிறது..

Friday, 21 February 2025

தாய்மொழி நாள்..

யாணர்கொள் புலம்பொழில் அகன்றிலை மரத்தின்

வேணிலங் கொண்ட வெம்முகை அவிழ

வான்பொழி தண்துளி வரைப்புறத் தோய்ந்து

கானம் கமழும் கார்வரு காலை

மலையமா தவத்தோன் மாமொழி போல

நிலையின் நீடிய நிகரில் தமிழே

-

யாழின் நரம்பிசை எழுமொலி போல

வாழிய நின்மொழி வளம்பல தந்தே

தென்புல வாணர் தெளிந்துரை கேட்டன

தேன்பொதி மென்மொழி திகழ்வுறப் புணர்த்தன

ஐங்குறு நூற்றின் அகத்திணை மாண்பும்

பைங்கிளி மொழியும் பாடிடப் பதிந்தன

அகலினும் நெகிழா அரும்பொருள் காப்பாய்

இகலினும் குன்றா இயல்பினை உடையாய்

-

மாறிவரு காலத்து ஆறுபல கண்டும்

வேறுபட்டு நில்லா நின்னிழல் தோன்றி

மணிவண்டு மொய்க்கும் மலிபெயல் ஊதையும்

அணிகொள் பூந்தார் அரும்பா நாற்றமும்

நின்னோ டுறழ்வில தமிழின் தொன்மையே

-

ஓங்கிய பெருங்கடல் உலவா தாயினும்

நீங்கா நின்பெயர் நிலைபெற்ற தன்றே

இன்னகம் பெறுக இதுகேள் பாண

உன்னுதல் தவிரா ஒண்டமிழ் ஒலியே..

Wednesday, 19 February 2025

தேசம் அவர்களைக் காணும்..

இந்த மண்ணில் நாம் பிறந்தோம்

கடலின் ஓசை எங்கள் தாலாட்டு

மலைகளின் வடிவம் எங்கள் கனவுகள்

நாங்கள் விரும்பியது ஒன்றே ஒன்று

எங்கள் பெயரால் ஒரு துண்டு நிலம் 

-

பின்னர் தேசம் என்பது

ஏதிலியின் நினைவுப் புத்தகமாயிற்று

செய்திகளின் கடைசி பக்கத்தில்

ஒரு சிறிய குறிப்பு.

-

நான் இப்போது பதிவு செய்கிறேன்

இறந்தவர்களின் பெயர்களை எண்ணுகிறேன்

அவர்கள் மண்ணோடு மண்ணானதற்கு

இளமையின் சாட்சியாக இருந்தேன்

-

எங்கள் வீரர்கள் சொன்னார்கள்

தேசத்திற்காக நாங்கள் செல்கிறோம்

நாங்கள் சொன்னோம்

தேசம் உங்களோடு திரும்பி வரும்

இரண்டுமே திரும்பவில்லை.

-

எங்கள் பாடல்கள் இப்போது

முற்றத்து சுவர்களில் எழுதப்பட்ட கவிதைகள்

வெளிச்சத்தில் மறைந்து போகும் எழுத்துக்கள்

ஆனால் மழையில் மீண்டும் தெரியும்.

-

ஒரு தாய் தன் மகனைத் தேடுகிறாள்

ஒவ்வொரு சாலையிலும், ஒவ்வொரு கோவிலிலும்,

போர்க்களத்திலும், பின்னர் வானத்தில்

அவன் ஒரு விண்மீன் ஆனான் என்கிறார்கள்

ஆனால் விண்மீன் என்பது 

அவளருகில் என்றைக்குமே வரமுடியாத 

தொலைதூரக் கனவு தான் 

-

வரலாறு நம்மைக் கடந்து செல்கிறது

முதலில் கப்பல்களாக, பின்னர் விமானங்களாக

முதலில் ஆயுதங்களால், 

பின்னர் உடன்படிக்கைகளால்

உலகின் வல்லரசுகள் 

எங்கள் எலும்புகளில் நடக்கின்றன

-

உங்கள் காலடி ஓசையை 

இரவுகளிற் கேட்கிறோம்.

-

நான் இன்னும் நம்புகிறேன்

கடலின் அலைகளைப் போல

மண்ணின் வாசனையைப் போல

அடுத்த தலைமுறை 

நமது கனவைச் சுமப்பார்கள்

விடுதலை என்பது 

குருதியில் ஓடும் ஒரு வார்த்தை

அதை அழிக்க முடியாது.

-

நண்பனே..

எங்கள் சவப்பெட்டிகளில் எழுது 

அவர்கள் தேசத்தைக் காணவில்லை

ஆனால் தேசம் அவர்களைக் காணும்..

காத்திருத்தலின் இருள்..

காலம் என் இதயத்தை

கறுப்பு ரோஜாவாக்கியது

ஒவ்வொரு இதழும்

வாடிய நம்பிக்கைகள்

இருட் கூடாரத்தில்

நான் ஒரு சிறைப்பறவை

என் இறக்கைகள்

உதிர்ந்து போன பின்னும்

பறக்க முயல்கிறேன்

வானம் என்னை நிராகரிக்கிறது

-

அவள் மௌனம் ஒரு கத்தி

என் நெஞ்சை அறுக்கும் கூர்மை

ஆனால் இந்த வலி எனக்கு பழக்கமானது

வேதனை என் இரத்தத்தில் கலந்த விடம்

நான் அதைப் பருகி பருகி வளர்ந்தேன்

இப்போது அது என் உயிர்மூச்சு

-

‘ஒன்றுமில்லை’ என்பாள்

ஆனால் அந்த வார்த்தைகள்

பொய்களின் புதைகுழி

நான் அதில் விழுந்து கொண்டிருக்கிறேன்

எப்போதும் வீழவே செய்கிறேன்

கீழே எங்கும் இருள்தான்

மேலே அவள் முகம் ஒரு மங்கிய நிலவு

-

வரக்கூடுமென காத்திருந்து காத்திருந்தே

என் இளமை கருகி மடிந்தது

ஒவ்வொரு காலையும் ஒரு சவப்பெட்டி

நான் அதில் என் கனவுகளை புதைக்கிறேன்

ஆனால் அவை இறக்க மறுக்கின்றன

என் நினைவுகளில்

அழுகிக் கொண்டிருக்கின்றன

-

இன்னொரு நிழல்

அவள் கண்களில் நடனமாடுகிறது

அந்த நிழலுக்கும் நானே சாட்சி

என் மௌனமே என் சாபம்

ஒவ்வொரு அசைவிலும் நான் சிதைகிறேன்

-

இப்போது நான் ஒரு வெற்றுக் கூடு

காலம் என்னை வெறுமையாக்கியது

என் எலும்புகளில் காற்று ஊளையிடுகிறது

ஆனால் இந்த வெற்றிடத்திலும்

எதையோ இன்னமும் நம்புகிறேன்

காத்திருக்கிறேன்..

Tuesday, 18 February 2025

காதலென்பது..

நான் உனக்குச் சொல்கிறேன்

உன் இதயத்தின் கதவுகளைத் திற 

கடலின் அலைகள் போல 

உன் கைகள் திறக்கட்டும் 

வானத்தின் விரிவு போல 

உன் விழிகள் விரியட்டும்.

காத்திரு 

நீ காத்திருக்கும் ஒவ்வொரு நொடியும்

புதிய வசந்தம் பிறக்கிறது.

இப்போது

தென்றலில் நடனமாடும் மரங்களைப் போல

உன் உடல் அசையட்டும்

கடற்கரையில் உடையும் 

அலைகளின் முத்தங்கள் போல

உன் தொடுகை இருக்கட்டும் 

பௌர்ணமி இரவில்

கடலின் மேல் பரவும் வெள்ளி வெளிச்சம் போல

உன் அன்பு பரவட்டும் 

கடைசியாக,

விடிவெள்ளி விடியலை வரவேற்பது போல

இருளை விட்டு விலகுவதற்கான

பாடத்தை கற்றுக்கொள்

இதுதான் காதல் 

வாழ்வின் நிலையற்ற தன்மையில்

நிலைத்திருக்கும் ஒரே நித்தியம்..

Friday, 14 February 2025

நிலமும் நினைவும்..

நாம் உழுத 
நினைவுகளின் வயல்களில்
இன்னும் முளைக்கிறது காதல்
மழை பெய்யும் போதெல்லாம்
புதிய பச்சையில் துளிர்க்கிறது

உழவன் கலப்பையில் சிக்கும்
பழைய நாணயங்கள் போல
திடீரென வெளிப்படுகின்றன
மறந்துபோன நினைவுகள்

பனிக்காலத்து நிலத்தின் கீழே
விதைகள் உறங்குவது போல
ஆழ்மனதின் அடுக்குகளில் கிடக்கும்
 உன் நினைவுகள்
மண்ணின் வாசனை போல 
மூச்சை நிறைக்கின்றன

நிலத்தின் வரலாறு போல
நம் காதலும் அடுக்கடுக்காய்
படிந்து கிடக்கிறது, 
ஒவ்வொரு அடுக்கும்
ஒரு காலத்தின் சாட்சியம்

வேர்கள் நீரைத் தேடிச் செல்வது போல
என் நினைவுகள் உன்னைத் தேடுகின்றன
நிலத்தின் ஆழத்தில்
நீ என் சாரமாக ஊடுருவியிருக்கிறாய்..

Wednesday, 12 February 2025

காத்திருத்தல்..

நெடுங்கடல் கடந்த நீள்நிலம் பிரிந்தும்

வெற்பகம் தாண்டிய வேறுபட்ட தேயமும்

மன்னர் வகுத்த மறைமுறை தடுப்பினும்

கானல் நீர்போல் காட்சியில் கலந்து

மாலை வேளையில் மனத்தொடு முயங்கி

கனவினில் கூடிக் களிநடம் புரிந்து

காமம் கனன்று கருத்தொடு பிணைந்து

எந்நாள் கூடும் எனக்காத் திருந்தும்

பருவம் பலவும் பயின்று தேய்ந்தபின்

ஒருநாள் கூடல் உறுதியென் றுணர்ந்து

தனித்தனி ஊரில் தளராது காத்து

நினைத்தொறும் நெஞ்சம் நெகிழ்ந்துருகி நிற்கும்

காலம் என்னும் கடல்மிசை மிதந்து

ஊழியும் உலகும் ஒருங்குடன் கழியினும்

மாறா அன்பின் மறுபிறப் பெய்தி

மலரும் பொழுதின் மணம்போல் கமழும்

காதற் பயிரை கசிந்துயிர்த் திருந்தே..

Monday, 10 February 2025

ஒப்பாரும் இல்லான்..

கடல்சூழ் வையம் கண்புகழ் வெற்றி

வேல்வலம் கொண்டு வெருவரத் தாக்கி

தென்புலம் காக்கும் திறல்மிகு ஏறே

சிறு குழுவாளர் சீற்றமும் பொறுத்து

அமர்முனை நின்ற ஆண்மையன் தனக்கு

பகை கையிற்சிக்கா பைந்நஞ்சணிந்து

களம்புகு போரில் கணை கையேந்தி

உயிர்க்கொடை தந்த ஒருமகன் அல்லனோ

-

குன்றினை நுண்கோல் குத்திடல் போல

புறத்தோர் வந்து புகல்தல் இன்றே

பெருங்கடல் நீர்மேல் பேர்நடை போல

மாற்றோர் வந்து மலிதல் ஆமோ

-

மண்காக்கும் வேங்கை மறத்தமிழ் வேந்தன்

கண்துஞ்சா நெஞ்சின் களிற்றுமேல் வீரன்

அயல்புலத் தாரும் அடங்குவர் அவற்கே

தமிழ்நிலம் காத்த தகைமிகு மறவன்

ஒப்பிலா முனைவன் உயிரென நின்பான்..

Friday, 7 February 2025

மலரினும் மெல்லிதாய்..

மாமலை முகட்டின் மறைந்துறை அருவி

தண்கயம் நிறைந்து தழைமுகம் காட்டி

நுண்பொடி மணலின் நுரைத்துளி பரப்பிக்

கான்யாறாகிக் கரைபுரண் டோடும்

-

பைங்குலைக் காந்தள் பனிமலர் அவிழ்ந்து

மென்பனி துயில்வழி மெல்லென எழுந்து

நறுந்தேன் பருகி நளிர்புறம் சேர்ந்து

தெள்ளொளி பரப்பித் தேமொழி பாடி

இன்னிசை முழங்கி இனிதமர்ந் திருக்கும்

-

தெள்ளிய பிறையின் திருநுதல் பொலிந்து

வள்ளிதழ் மலரின் வண்ணம்கொள் விழியும்

பொன்னிற மேனி புதுமணம் கமழும்

மின்னொளி கூந்தல் மெல்லிய சாயலும்

தேம்பொழில் நடந்து திசைமுகம் விரியும்

-

நீர்த்துளி படிந்த நெய்தல்தாள் அசைவில்

கூர்த்தெழு விழியின் குளிர்நோக்கு பதிந்து

கூந்தல் நறுமணம் கொண்டுயிர் கவர்ந்து

ஊன்றிய நினைவின் உள்ளுயிர் உருகித்

தேன்சொரி மொழியால் திசைகள் நிறைக்கும்

-

அரும்பிய முகையின் அகவிதழ் அவிழ்ந்து

கரும்பினும் இனிய களிதரு தேறல்

சுரந்துநின் றதுபோல் சுவைபெறு காதல்

நிரந்துநின் றெழுந்து நெஞ்சகம் நிறைத்து

மலர்ந்த பூவின் மணம்போல் பரக்கும்

-

தேம்பிழி மலரின் திரள்மணம் கமழ்ந்து

ஆம்பல்நாள் மலரின் அளிநறா பொதிந்து

கூம்பிய இதழின் குறுநகை மலர்ந்து

தாம்புணர் காதல் தண்ணென விரிந்து

வெம்மையும் குளிர்ந்து வேட்கையும் தணியும்

-

மான்பிணை நோக்கின் மென்னடை பயின்று

தேன்மொழி பேசித் திளைத்துள மகிழ்ந்து

வான்பெரு வெளியின் வழிவழி பரந்த

காதலும் காமமும் கடல்கொண்டு பொங்கி

பேரின்ப வெள்ளம் பிறங்கிப் பெருகிக்

கரைகடந் தோடும் களிப்பினிற் திளைத்து

உயிரொடு கலந்த ஒண்பெரும் காதல்

கயிறென நீண்டு கருத்தினில் பிணைந்து

நெஞ்சொடு நெஞ்சம் நேர்ந்துநின் றுருகி

அன்பெனும் அமுதில் ஆழ்ந்துநின் றெழுந்து

பேரின்ப வெள்ளம் பெருகியே வழியும்..