அறியாமையின் நதி..

நீ வருவாயா எனத் தெரியாமல்

காற்றின் கையெழுத்தில்

உன் பெயரைத் தேடுகிறேன்

மாலை வானத்தின் ஒவ்வொரு நிறத்திலும்

உன் கண்களின் நினைவுகளை

வாசிக்கிறேன்

-

எந்த வீதியின் முனையில்

உன் குரல் காத்திருக்கிறது

எந்த பூக்களின் வாசனையில்

உன் தேக மணம் மறைந்திருக்கிறது ?

-

‘காலம் ஒரு கொடூரமான கவிஞன்’

நம் சந்திப்புகளை மறந்து விடுகிறான்

நம் பிரிவுகளை எழுதுகிறான்

-

ஆனால் இந்த அறியாமையே

காதலின் அழகு

நம் இதயங்களின் புவியியல்

-

வெள்ளி நிலவின் கீழ்

நாம் சந்திப்போம் என்று

வாக்குறுதி அளிக்கும்

கடலின் அலைகள் போல

அறியாமையின் இனிய வலியுடன்

நாமும் வருகிறோம் போகிறோம்

-

ஏனெனில் காதல் என்பது

ஒரு கேள்வி மட்டுமே

பதில் கிடைத்துவிட்டால்

அதன் அழகு மறைந்துவிடும்..