வெற்றிடத்தின் வாசல்..

மீளவும் முடியாமல்

முழுமையாய் வாழவும் முடியாமல்

இரண்டு கரைகளுக்கிடையே தத்தளிக்கும்

ஒரு துடுப்பற்ற படகு நான்

அலை என்னை எங்கே கொண்டு செல்கிறதோ

அங்கே போகிறேன்

-

இளமை என்ற பூ உதிர்ந்த மரத்தடியில்

மகிழ்ச்சி என்ற பறவை இறந்து கிடக்கிறது

நட்பு என்ற நதி வற்றிப்போன படுக்கையில்

உறவு என்ற மீன்கள் துடிதுடித்து மடிகின்றன

நான் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்,

வெறும் சாட்சியாக.

-

மேகம் போல கலைகிறேன்

முதலில் விளிம்புகள்

பிறகு மையம்

கடைசியில் நினைவு கூட

காற்று என்னை எங்கெங்கோ சிதறடிக்கிறது

ஒரு துளி இங்கே

ஒரு துளி அங்கே

எங்கும் நான் எங்கும் இல்லாத நான்

யார் சேகரிப்பார்கள் என்னை?

எந்த பாத்திரத்தில் பிடிப்பார்கள்?

நான் ஏற்கனவே ஆவியாகிவிட்டேன்

உங்கள் கண்களுக்குத் தெரியாத ஆவி

-

எதற்காக இத்தனை வருடங்கள்?

எதற்காக இத்தனை காத்திருப்பு?

எதற்காக இத்தனை கனவுகள்?

பாதி வாழ்வு கரைந்து போனது

கையில் எஞ்சியது வெற்றுக் காற்று

நான் கட்டிய வீடுகள் எல்லாம்

மணல் வீடுகளாக இருந்தன

அலை வந்தது சரிந்தன

இப்போது வெற்றுக் கடற்கரையில்

காலடித் தடங்கள் கூட இல்லாமல்

நான் நடந்தேனா இல்லையா என்று

எனக்கே தெரியாமல் நிற்கிறேன்

-

யாருமற்ற இந்த வெளியில்

எனக்கு நானே அந்நியன்

என் நிழல் கூட என்னை விட்டு விலகி

வேறொரு உடலைத் தேடிச் சென்றுவிட்டது

மெல்ல மெல்ல

இந்த அமைதி என்னை விழுங்குகிறது

முதலில் வார்த்தைகள் போகின்றன

பிறகு எண்ணங்கள்

கடைசியில் உணர்வுகள்

நான் ஒரு வெற்றுக் கலன்

எதையோ நிரப்பக் காத்திருந்த கலன்

ஆனால் யாரும் வரவில்லை

எதுவும் நிரம்பவில்லை

-

ஒரு பிடி மூச்சு மீதம் இருக்கிறது

அதை எப்படிச் செலவழிப்பது?

ஒவ்வொரு மூச்சும் ஒரு நாணயம்

எதை வாங்குவது இந்த நாணயத்தில்?

சில நேரம் மூச்சை அடக்கிப் பார்க்கிறேன்

இதுதான் முடிவா என்று

ஆனால் உடல் துரோகம் செய்கிறது

மீண்டும் சுவாசிக்க வைக்கிறது

நான் விரும்பாத இந்த வாழ்வை

யார் எனக்குள் திணிக்கிறார்கள்?

இந்த மூச்சு யாருடையது?

இந்தத் துடிப்பு எதற்காக?

-

மரணம் ஒரு அழகான பெண்ணைப் போல

தூரத்தில் நின்று சிரிக்கிறாள்

வா என்கிறாள் வருகிறேன் என்கிறேன்

ஆனால் கால்கள் நகரவில்லை

நான் இன்னும் ஏதோ எதிர்பார்க்கிறேன்

எதை? தெரியவில்லை

யாரோ ஒருவர் வருவார் என்று

எதுவோ ஒன்று நடக்கும் என்று

ஆனால் இந்தச் சூனியத்தில்

எதுவும் நடப்பதில்லை

நானும் காத்திருக்கிறேன்

மரணமும் காத்திருக்கிறாள்

-

இதுதான் என் கதை

அல்ல இது கதையே இல்லை

ஒரு மூச்சுக்காற்றின் பயணம்

எங்கிருந்தோ வந்து எங்கேயோ போகிறது

-

நான் இருந்தேனா இல்லையா

என்பது முக்கியமில்லை

இந்த வெற்றிடத்தில் நான் ஒரு எதிரொலி

யாரோ ஒருவர் எப்போதோ சொன்ன வார்த்தையின்

இறுதியில் நான் கேட்கிறேன்

இந்த வலி யாருடையது?

இந்த வெற்றிடம் எதற்காக?

பதில் இல்லை

பேசாநிலையின் பேராழத்துள் கரைகிறேன்

வெற்றிடத்தின் வாசலில் நின்று

ஒரு நிழல் எதையோ எழுதுகிறது..