சிரிப்பின் முகம்..

என் சிரிப்பு ஓர் திரையிட்ட பொய்யுரை,

பூத்துக்கிடக்கும் ரோஜாவின்

முட்களை மறைக்கும்

செயற்கை வெளிச்சம்

-

நீங்கள் கேட்கும் குளிர்ச்சியான

இசையில் கரைந்துவிட்ட

என் கண்ணீர் துளிகளை

நீங்கள் அறியமாட்டீர்கள்

-

இந்த நான்கு சுவருக்குள்

மறைந்திருக்கும் போர்க்களத்தில்

என் சொந்தப் பேய்களுடன்

தினமும் போராடுகிறேன்

-

என் கரங்களில்

பதிந்திருக்கும் காயங்களின் முன்

கல்வாரியின் சிலுவைகள்

வெறும் நாடகக் கம்பங்கள்

-

இந்த நகங்களின் கீழ்

நொருங்குண்ட இதயத்தின் குருதி

இந்தத் தோலின் கீழ்

அழுத்தப்பட்ட அழுகைகள்

-

நான் செதுக்கித் தீர்த்த

என் சிலையை நீங்கள் பார்க்கிறீர்கள்

ஆனால் செதுக்கப்பட்ட

சதையையும் எலும்பையும்

நீங்கள் பார்க்கவில்லை

-

ஒவ்வொரு காலையும்

உடைந்த கண்ணாடிகளை

சிரிக்கும் முகமாக

ஒட்டிவைத்துக்கொண்டிருக்கிறேன்

-

இந்தச் சிரிப்பு

ஒரு முகமூடி மட்டுமே

அதன் பின்னால் மறைந்திருக்கும்

உண்மையான நான்

ஆழ்கடலில் மூழ்குவதை

கத்திச் சொல்ல முயலும்

ஓர் ஊமை..

வசந்ததிற்கான காத்திருப்பு..

முற்றத்தில் இருந்த பறவைகள்

ஒவ்வொன்றாய்ப் பறந்து செல்வது போல

உடன் நடந்த தோழர்கள்

ஒவ்வொருவராய் மறைகிறார்கள்

அவர்களின் பெயர்கள்

இலையுதிர்காலத்தின் கடைசி இலைகளாய்

உதிர்கின்றன

-

நான் சொல்ல நினைத்த வார்த்தைகள்

என் நாவில் உறைந்த பனிக்கட்டியாய்

உருகாமல் நிற்கின்றன

அவர்களின் கண்களில் கண்ட

தாயகத்தின் வெயில்

இன்னும் என் தோலில் எரிகிறது

-

அவர்களது குரல்கள்

காற்றில் தொலைந்த பாடல்கள் அல்ல

என் செவிகளில் வாழும் ஆறு

மரணத்திற்கும் நினைவிற்கும் இடையே

இன்னமும் ஓயாமல் ஓடிக்கொண்டிருக்கின்றன

-

அவர்களின் கனவுகள்

விதைகளாய் மண்ணில் விழுந்தன

இன்னமும் முளைக்காமல்

மழைக்காகக் காத்திருக்கின்றன

எப்போது அந்த மழை வரும் ?

-

இந்த மேற்கின் குளிர்ந்த நாட்களில்

நான் ஒரு நிழல்

என் நிழலுக்கும் நிழல் தேடுகிறேன்

எங்கோ தொலைந்த தாயகத்தை நோக்கி

பனியில் நடக்கும் என் அடிச்சுவடுகள்

-

நான் யார்

இறந்தோர் நினைவுகளின் காவலனா

அல்லது வாழ்வோரது மறதியின் சாட்சியா

-

அவர்கள் இறக்கவில்லை

என்னுள் வாழ்கிறார்கள்

ஒவ்வொரு மூச்சிலும்

ஒவ்வொரு துடிப்பிலும்

நான் அவர்களின் தொடர்ச்சி

-

ஆனால் இந்த பனித்தீவில்

என் வேர்களை எங்கே ஊன்றுவது?

காற்றில் வேர் பெயர்ந்த மரம் போல

நான் எதற்கோ காத்திருக்கிறேன்

-

ஒருவேளை மரணம்

ஒரு திரும்புதலாக இருக்கலாம்

அவர்கள் சென்ற பாதையில்

நானும் நடக்கலாம்

அவர்களின் பாடல்களைப் பாடலாம்

-

இந்த குளிரில் கூட

என்னுள் எரியுமொரு நெருப்பு உண்டு

அது அவர்களின் கனவுகளின் சுடர்

அணைய மறுக்கிறது

-

நான் வாழ்வேன்

நினைவுக்கும் மறதிக்கும் இடையே

இருப்புக்கும் இல்லாமைக்கும் இடையே

நான் வாழ்வேன்

அவர்களுக்காகவும் வாழ்வேன்

ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு போராட்டம்

-

விடைபெற்றுச் செல்லுமென் தோழர்களே..

உங்கள் மரணம் முடிவல்ல

எங்கோ எப்போதோ ஒரு வசந்தத்தில்

நாம் மீண்டும் சந்திக்கும் வரை

அது ஒரு காத்திருப்பு..