குளிர்ந்த பனிக்காற்றில்
உறைந்துபோன விரல்களால்
என் நினைவுகளை
எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன்
-
காலத்தின் நீண்ட விளிம்பில்
கண்ணாடி போல உடைந்து சிதறும்
அலைகள் கரைகளின் நெஞ்சை
அரித்தெடுக்கும் வலியோடு பாய்கின்றன
எத்தனை யுகங்களாய் இந்த ஓட்டம்
எத்தனை கண்ணீர்த் துளிகள்
எத்தனை எத்தனை காதல் கதைகள்
-
மலைச்சிகரங்களின் உச்சியில்
மௌனமாய் உறங்கும் பனிப்படுக்கையில்
முதற் காலடி வைத்த நாளின் நினைவுகள்
இன்னுமென்னுள் உறைந்து கிடக்கின்றன.
பாறைகளின் எலும்புக் கூடுகளை
என் நீர்க்கரங்களால் தடவி
பல்லாயிரம் ஆண்டுகளின் கதையைப் படிக்கிறேன்
-
ஒவ்வொரு பள்ளத்தாக்கும்
ஒரு காதல் கடிதம்
ஒவ்வொரு சிற்றருவியும்
ஒரு கண்ணீர்த் துளி
-
மரங்கள் தங்கள் வேர்களால்
என்னை அணைத்துக்கொள்ள முயலும்போதெல்லாம்
என் உடலில் சிலிர்ப்பு பரவுகிறது
அவை விரித்த விரல்களில்
என் நீர் உறிஞ்சப்படும்போது
நான் தாயாகிறேன்
-
மீன்கள் என் மார்பில்
எழுதும் வண்ணக் கோலங்கள்
கரைந்து போகும் முன்னரே
புதிய வண்ணங்கள் பிறக்கின்றன
நான் கலைக்கூடமாகிறேன்
-
சூரியன் என் மேனியில் விழும்போது
நான் வானவில்லாகிறேன்
நிலவு என்னை முத்தமிடும்போது
நான் வெள்ளி விளக்காகிறேன்
இரவின் கருமையில்
நட்சத்திரங்களை மீட்டெடுக்கும்
கண்ணாடியாகிறேன்
-
காற்று என் முடியைக் கலைக்கும்போது
அலைகள் நடனமாடுகின்றன
பறவைகள் என் முகத்தில்
தங்கள் நிழலைப் பதிக்கும்போது
நான் கண்ணாடியாகிறேன்
-
வழியில் சந்தித்த
ஒவ்வொரு உயிரையும்
என் நினைவுகளில் சுமந்தபடி
எங்கோ ஓர் துளியாய் பிறந்து
எல்லையற்ற பெருங்கடலை நோக்கி
அலைந்து கொண்டிருக்கிறேன்
-
கரைகளுக்குள் அடங்க மறுக்கும்
என் சுதந்திரத்தின் பாடல்
காலத்தின் செவிகளில் ஒலிக்கிறது
நான் ஓர் அனந்த யாத்திரை
முடிவில்லா பயணம்
முற்றுப்பெறாத காதல் கதை
-
கடலின் மார்பில் கரைவதற்கு முன்
இந்த உலகத்தின் அத்தனை வண்ணங்களையும்
என் நீரில் கரைத்து
கவிதையாக்கிக் கொண்டிருக்கிறேன்..
