அறியாத பாதைகள்..

நொடிகள்

என் கண்களில் துளிர்க்கும் முன்னர்

காணாமல் போகின்றன

காற்றில் கரைந்த உப்புப் போல்

வாழ்வின் சுவை மறைந்து போகிறது.

-

எழுத்துகள்

என் விரல்களில் இறந்து கிடக்கின்றன

புத்தகங்கள்

அமைதியான கல்லறைகள் ஆகிவிட்டன

ஒவ்வொரு பக்கமும் ஒரு கண்ணீர்த்துளி

ஒவ்வொரு வரியும் ஒரு பெருமூச்சு.

-

போரில் தோற்ற இனம் என்கிறீர்கள்

ஆம், நான் என் சொந்தப் போரில்

தோற்றுவிட்டேன்

கனவுகளின் கொடிகள் கிழிந்து பறக்கின்றன

நம்பிக்கையின் கோட்டைகள்

இடிந்து கிடக்கின்றன.

-

விருப்பங்கள் வாடிய பூக்கள் போல்

என் மனதின் தோட்டத்தில்

உதிர்ந்து கிடக்கின்றன

காலம் ஒரு கொடிய தோட்டக்காரன்

அனைத்து வண்ணங்களையும்

சாம்பலாக்குகிறான்.

-

அறியாத பாதைகளில் நான் நடக்கிறேன்

ஒவ்வொரு அடியும் ஒரு கேள்விக்குறி

இருள் என் நிழலின் வடிவமாகி விட்டது

தனிமை என் மூச்சுக்காற்றாக மாறிவிட்டது.

-

ஆனால் இந்த வேதனையிலும்

ஓர் அழகு இருக்கிறது

தோற்ற இனங்கள் மட்டுமே

உண்மையான துக்கத்தின் இசையை அறிகின்றன

மூழ்கியவர்கள் மட்டுமே

மேற்பரப்பின் மதிப்பை புரிந்து கொள்கிறார்கள்.

-

என் இதயத்தில் ஒரு சிறு விளக்கு

இன்னும் எரிந்து கொண்டிருக்கிறது

சீக்கிரம் அணைந்துவிடும் என்று நினைக்கிறேன்

ஆனால் இன்னும்

ஒளிர்ந்து கொண்டிருக்கிறது..