இனமும் மொழியும்.

யாங்கணும் பரந்த இம்மண் ணுலகில்

தேங்கிய மொழிகள் செழித்துள வெல்லாம்

முந்துநீ பிறந்து முகிழ்த்தனை என்பர்

சிந்தையில் தெளிந்த செம்மொழித் தாயே

கற்றவர் போற்றும் கனிச்சுவைத் தமிழே

பொற்புறு செந்தமிழ்ப் பூங்கொடி நீயே

 --

சங்கநூல் தந்த சால்புடை மரபே

பொங்குநீர்க் கடலின் புதுமையும் காட்டி

மலையின் தீரமும் மருதநிலக் களிப்பும்

நிலவிய பாடல் நெஞ்சினில் தந்தாய்

எண்ணிலா நூல்கள் எழுதினர் முன்னோர்

கண்ணுறு தமிழின் கவின்மிகு நெறியே

--

ஓசையின் இனிமை உயர்வுற வளர்ந்து

பேசிய சொற்கள் பெருமையை நல்கி

இலக்கண வளமும் இயல்பொடு கொண்டு

கலக்கமில் சிந்தை கருத்துரை தந்து

நுண்ணிய பொருளும் நுவலுதற் கெளிதாய்

எண்ணிய வெல்லாம் இயம்பிடும் மொழியே

--

வேற்றவர் வந்து வேரறுத் தாலும்

ஆற்றலின் மிகுந்த அருந்தமிழ் வாழும்

எத்தனை காலம் எதிர்த்தனர் ஆயினும்

முத்தமிழ் ஒளியை முடக்கிட முடியா

தென்றமிழ் வாழும் திசைதொறும் பரவி

வென்றிடும் நாளும் விரைவினில் வருமே

--

கால்கொண்ட முகிற்பூ கருநிறம் கொண்டு

மேல்வரும் போதே மின்னொளி காட்டும்

அதுபோல் எங்கள் அடிமைத்த னத்தில்

புதுவெளிச் சுடரின் பொலிவுத் தோளெழும்

விடியலின் ஒளியே வெற்றியின் முரசே

படியெலாம் தமிழர் பரவிடும் அரசே

--

தமிழரின் தாயகம் தனித்திறங் கொண்டு

அமிழ்தென மொழியும் அறிவொளி பரப்பி

பகைவரும் நட்பாய்ப் பணிந்துவந் தேத்த

நகைமுகம் காட்டி நல்லறம் பேணி

தன்னுரி மையோடு தனிநாடு கொண்டு

மன்னுயிர் காக்கும் மாண்புறும் ஆளும்..